مرگ بر من
که نشستم و تماشا کردم
ایستاده مردن
و ستوده رفتن
مرگ بر من که صدایم نرسید
به صدای زنجیر
که چنان سخت پایم پیچید
مرگ بر من که زدم با تبری جنس
سکوت
تن آن کاج فرو رفته به خاک
خاک خشکی که خساست دارد
و نداند که چگونه آن کاج
استقامت دارد هم بی آب
هم در این ظلمت بی نور و نوا
هم در این سردی پر سوز هوا
مرگ بر من که نشستم و تماشا
کردم
پیش پایش نونهالی رسته است
خواهد تکیه زند بر آن کاج
مرگ بر من که جداشان کردم
به حصاری که شد از جنس تبر
باغبان ظلم مرا دید بدو
مرگ بر من مرگ بر من
باغبانش را نیز
به سکوتم کشتم
کیارش خوشباش